Świat który nas otacza.

 

  

Choć pisanie tego dziennika refleksji jest warunkiem do zdania przedmiotu, dało mi to do myślenia, o tym jak widzimy tak wiele rzeczy wokół nas i nigdy nie zastanawiamy się nad ich  pochodzeniem, przeznaczeniem czy o tym jak powstały. Tak przyzwyczailiśmy się do otaczającego nas świata, że żyjemy w nim bez zastanowienia, nie podziwiając jego piękna i tego jak się zmienia wokół nas, przez co często go nie szanujemy , nie myśląc o konsekwencjach naszych czynów. Zdałam sobie sprawę, że ja też często się zatracam w pędzie tego świata i bez refleksyjnie idę przez życie, tylko słuchając, ale nie przemyślając tego co słyszę. Tak więc wraz z zajęciami, które się odbyły zaczęłam się zastanawiać jak to co jest mówione może wokół nie może na mnie wpływać.

Jedną z pierwszych rzeczy na zajęciach co zwrócił moją uwagę, było pytanie o nasz stosunek do tradycji jaką jest palenie czy topienie Marzanny w pierwszym dniu wiosny. Mogłoby się wydawać, że ta niewinna uroczystość nic nikomu nie robi, niestety jest wręcz przeciwnie. Jest bardzo szkodzące dla środowiska, a w symboliczny sposób nawet uwłaczające dla kobiet. Pouczające były też pomysły wysuwane na to, jak inaczej można obchodzić ten dzień, jak zabawa lub tworzenie rzeczy z wykorzystaniem surowców wtórnych, pójścia na spacer czy inne zabawy na podwórku. Pokazuje to jak kreatywni możemy być j,eśli tylko wyjdziemy poza ramy tego co znane.

Inną rzeczą która zwróciła moją uwagę był teatr kamishibai z przedstawionym tekstem na temat czterech pór roku . Mimo, że jest to znana dla mnie ta metoda prezentacji tekstu literackiego, była ona tylko przedstwiana jako sposób uczenia dzieci uważnego słuchania, czy interpretacji czytanego tekstu. Prezentowany utwór pokazał mi też, że możemy przekazywać dzieciom wiedzę o świecie w przestępny, interesujący sposób, inny od wszystkiego co im znane i najczęściej przekazywane w szkole.

Słuchanie tych czy wielu innych wykładów na moim kierunku, daje mi wiele rzeczy do przemyślenia i zmienia moje poglądy na otaczających mnie ludzi i świat który mnie otacza. Pokazuje że nic nie stoi w miejscu, a człowiek czegoś ciągle się uczy od innych ludzi w swoim wieku, starszych czy też młodszych, ponieważ każdy z nas jest inny i ma wiele różnych rzeczy do wniesienia do tego świata, jeśli tylko na chwile się zatrzyma i pomśli.